“Dit is de tijd van de winterslaap.
Het is de tijd waarin de energie wordt opgebouwd zodat het leven als vanzelf kan terugkeren.
Dit is de periode waarin uit het niets iets geboren kan worden. Het is de periode waarin het allerprilste begin van leven begint terug te keren. Het is leven dat nog niet in beweging is gekomen en dat zeker nog geen vorm heeft aangenomen.
Tegen eind januari is de kernvraag: wat wenst er door mij heen geboren te worden?”
Uit: Leven & werken in het ritme van de seizoenen, Jaap Voigt
De tijd van de winterslaap..
Het is een hele kunst om in deze tijd gecentreerd te blijven en je niet af te laten leiden door de onrust in of om je heen. Een kunst om niet te snel te willen gaan, vertrouwen te hebben op dat wat zich gaat aandienen. Juist in een winterslaap is het belangrijk veel te slapen, te rusten, zodat de zaden rustig kunnen groeien. Zo kaal als het boven de grond is, zoveel is er al onder de grond gaande.
Het is mij niet helemaal gelukt, de eerste week na mijn kerstvakantie. Voordat ik het doorhad, was de regeltante in mijzelf al in de ratrace gestapt. En ik er maar achteraan rennen.. De innerlijke rust die ik tijdens mijn vakantie had ervaren was ver te zoeken. Het duurde even, maar deze week heb ik mijn regeltante een halt toegeroepen en besloot ik naar buiten te gaan, de duinen in.
Wanneer het innerlijke paard op hol slaat, roep het een halt toe!
Mijn hele wezen weet dat de natuur spiegelt en mij helpt mijn eigen kompas weer te vinden. Het is telkens weer een innerlijk besluit om hier tijd voor vrij te maken. En elke keer ben ik weer onder de indruk hoeveel lessen ik uit de natuur kan halen, hoe helend het is.
Water helpt om stil te worden, je essentie weer te voelen
In de duinen begin en eindig ik bij water. Het is een plek waar ik stil kan vallen met mijzelf en de natuur om mij heen. Gedachten en gevoelens kan ik loslaten in het water. Het water nodigt uit om te mijmeren, de stroom in jezelf weer te voelen. Het werkt kalmerend en geeft ruimte. Dankbaar loop ik verder.
Dieren die het pad kruisen
Al lopend kom ik dieren tegen. In dit geval prachtige paarden, waar ik tussendoor loop. Ik loop met alerte aandacht tussen hen door en voel mijn voeten en handen warm worden. De energie stroomt door mijn hele lijf, waardoor ik mij van top tot teen levend en warm voel worden. Eerst was ik nog in gedachten met mijzelf bezig. De dieren helpen mij om mij te openen voor een groter geheel. Zij nodigen mij uit mij met hen te verbinden, waardoor ik ruimer kan ademhalen en de aarde voel.
Ondertussen ben ik aangekomen op een plek, waar de bomen en de vallei mij doen denken aan Afrika. Ik voel mij hier thuis. Hier kan ik mij verbinden met mijn innerlijk kompas. Opeens zie ik een vos, die mij al een tijdje bewegingsloos staat te observeren. Ik laat mij door hem inspireren en besef dat ik in deze tijd mag observeren, mij soms terug mag trekken, even onzichtbaar worden, geduldig wachtend op wat komen gaat. Net als de vos.
Het bos der gevallenen
Voordat ik weer terug ben bij de Oosterplas loop ik door ‘het bos der gevallenen’, zoals ik het ben gaan noemen. Een stukje bos, waar allemaal bomen zijn omgevallen. Al jaren liggen zij er en zo nu en dan komt er een nieuwe gevallene bij. Ik zie een man verdrietig staan bij het bos. Ook ik heb hier veel tranen gelaten. Het verdriet om het verlies van mijn moeder heeft hier een bedding gekregen. Met het zien van het prachtige mos, dat weer op de gevallen bomen groeide, het nieuwe leven dat het weer voortbrengt, ervaar ik dit als een helende plek.
De levensbron
Weer terug bij de Oosterplas ga ik het ijskoude water in. Elke seizoen is weer anders. Het ijskoude water brengt mijn hele lijf tot in mijn vezels tot leven. Een energiestroom is voelbaar, ik ben volledig aanwezig in mijn lichaam. Als herboren fiets ik weer naar huis.
Ik realiseer mij dat het nodig was om mijn paarden een halt toe te roepen. En dat het de uitdaging is om de teugels wat te laten vieren, zonder dat ze weer op hol slaan. Langzaam aan mijn weg vervolgen, observeren, de zaadjes rustig aan laten opkomen en genoeg tijd nemen om te rusten en naar buiten te gaan.
In hoeverre lukt het jou om de innerlijke rust te bewaren, ook als zich nieuwe plannen aandienen? Mag jij het nog rustig aandoen deze maand?
Juist in deze vaak wat sombere maand is het fijn regelmatig naar buiten te gaan en te resoneren met de natuur en de dieren om je heen. Ik ben benieuwd wat de natuur jou te vertellen heeft!
Dat wat al aan het groeien is – een natuurijk leiderschapstraject
Zoals ik zelf steeds meer de natuur inga, neem ik anderen ook mee mee naar buiten. Ook verzorg ik dit jaar een Natuurlijk Leiderschapstraject via de Foundation for Natural Leadership (zie hier – FNL). Onderdeel van dit leiderschapstraject is dat we met een kleine groep 7 dagen door een wildpark lopen in Zuid-Afrika onder begeleiding van een lokale gids. Het is een zeer inspirerende en prachtige reis door de wilde natuur, waarin je je verbindt met jouw essentie en het grotere geheel. Het innerlijke kompas wat je nodig hebt in het in het leidinggeven aan jezelf en anderen wordt enorm versterkt. Mocht je interesse hebben, laat het mij weten. Er is een kennismaking 7 februari (klik hier) op een prachtige locatie (het koningshof), waar we meer vertellen over de FNL en dit Leiderschapstraject. Je bent van harte uitgenodigd.
Tot zover!
Harte groet,
Abel