Zoveel verschillende opdrachtgevers, zoveel verschillende culturen. Bij de 1 voel je je meteen senang en gaat het contact vanzelf. Bij de ander is het een geworstel en is het zoeken naar de synergie. Zo vertelde een onderneemster mij dat zij te maken had met een bedrijf met voornamelijk mannen, die op hun eigen eiland zaten en elkaar volledig leken te begrijpen. Met veel bombarie werden zaken voor het voetlicht gebracht, zaken waar zij zélf vooral heel enthousiast over waren! Zelfingenomen bouwden zij hun eigen eiland zonder contact te maken met haar en de rest van de buitenwereld. Zij voelde zich steeds meer de Externe, voelde zich dom dat zij niet alles begreep en vond het lastig haar plek in te nemen. Een polariteit ontstond: zij nam een bescheiden plek in en hun eiland werd groter en groter.
De weg vrij maken om eruit te ‘breken’…
Haar onzekerheid onderzoekende realiseerde zij zich dat zij toestemming van de ander wilde om er te mogen zijn. Dat maakte haar afhankelijk, wat voor veel innerlijke onrust zorgde. De ander kon haar bij wijze van ‘maken of breken’. Dit wilde ze niet meer! Om sterker in haar schoenen te staan moest zij wel zélf haar onzekere deel voor haar rekening nemen. Aan de ene kant toestaan dat het spannend kan zijn om met de borst vooruit je eigen verhaal te vertellen. Daarnaast realiseren dat de onzekerheid maar een stukje is van jezelf, dat je kan leren begrenzen en beschermen. Nu ontstond er ruimte om van deze mannen te leren. Een onsje van hun zelfingenomenheid kon ze wel gebruiken!
Bevrijd van onzichtbare draden.
Ondertussen kan zij haar onzekerheid erkennen, maar laat zij het niet meer haar hele systeem overnemen. Zij legt het niet meer in de handen van de ander en begrenst het met een wat meer zakelijke kant in zichzelf. Zij heeft ruimte gecreëerd om om van deze mannen te leren en komt nu luidruchtiger binnen bij deze opdrachtgever. Met een stevigere energie in haar lichaam gaat zij zitten en doet haar mond eerder open. Zij heeft de erkenning van de mannen niet meer nodig om haar eigen verhaal te doen. Dat zij haar nu opeens wel meer zien is een extraatje, waar ze van kan genieten. Nu kan zij ook de brug zijn naar de buitenwereld, waar voorheen de mannen te weinig oog voor hadden.
Wat heeft de ander je te leren?..
Het gebeurt regelmatig, dat we in contact met een ander in een polariteit terecht komen. Iemand vertelt een verhaal en een ander luistert. Je wilt graag geholpen worden en een ander ontfermt zich over jou. Dat ontstaat heel natuurlijk en gebeurt aan de lopende band. Als je in jouw beleving echter gevangen zit in een interactie, dan kan het leerzaam zijn om er van een afstandje naar te kijken, zodat je jezelf eruit kan leren bevrijden. Je kan geïrriteerd zijn over de ander, maar je kan ook het heft in eigen hand nemen. Zoals een leraar mij vertelde: als we 1 vinger naar de ander wijzen, wijzen er 4 naar onszelf…
Vragen die je jezelf kan stellen:
- In welke polariteit ben je terecht gekomen? Beschrijf het gedrag van beiden.
- In hoeverre is het gedrag van de ander iets wat jij ook te ontwikkelen hebt? Al is het maar een onsje ervan.
- Wat is het effect als je iets van het gedrag van de gedrag bij jezelf zou toestaan?
- Als je onzekerheid of een ander kwetsbaarheid ervaart – van wie is deze?
- In hoeverre neem jij de verantwoordelijkheid voor je eigen kwetsbaarheid?
- En mocht je niets te leren hebben van de ander – wat weerhoudt je ervan het contact te verbreken of sterk te begrenzen?
Tja, dan denk ik meteen aan mijn ‘ex-buurman’, die de hele boel zeer luidruchtig bij elkaar kan mopperen en de schuld regelmatig bij de anderen legt…. Zodra ik hem van verre al hoor, krijg ik de neiging geruisloos snel mijn kamer in te gaan. Weg van dat getetter! Hij neemt alle ruimte en ik verdwijn – hoezo een polariteit?!
Best lekker als ik van mijzelf ook wat meer mag tetteren, als een olifant de trap op en van verre mijn komst al aankondigend…Onze leermeesters liggen voor het grijpen!
Hartelijke groet,
Abel
