Vol van mijn muzikale weekend kom ik zondagavond dan eindelijk thuis. Thuis, waar ik blij mijn lief en kinderen weer ontmoet.
Wat gepruttel is er in de aanloop van dit concert wel geweest – “Ga je nu alweer zingen mama?!”. Een licht schuldgevoel neemt van mij bezit en maakt dat ik iets ineenkrimp. Maar bij de gedachte aan het maken van muziek voel ik mij weer vervuld raken en dij ik weer uit. Ik voel dat ik veel dieper in – en uit kan ademen, als ik deze ruimte neem. Ik voel mijn kracht, ben meer aanwezig. Ik voel mij vrij om weer te gaan zingen.
Vasthouden en Terugtrekken.
Er was een tijd dat het minder makkelijk ging. Als partners voelden wij toch met name dat de ander ons in de steek liet, wanneer de ander iets voor zichzelf ging doen. “Ja zeg, hoe moet ik nu het weekend alleen met de kinderen doorbrengen?!”. Ook al deden we onze best om de ander ook wat ruimte te geven, toch kregen we het voor elkaar om op het moment dat de ander de deur uitging, toch nog een diepe zucht te laten vallen, een beschuldigende blik te werpen..
Loslaten en Inspireren.
Voor niemand was dat fijn. Degene die achter bleef voelde zich slachtoffer, wat niet echt bevordelijk is voor een leuk weekend. De ander voelde zich belemmerd zijn/haar ‘eigen ding’ te doen, had het gevoel iets goed te moeten maken. Het gevaar van cynisme en gevoel van afzondering dreigde. Na een goed gesprek beseften wij dat het belangrijk is elkaar de ruimte te gunnen om persoonlijk te kunnen groeien. We beseften dat als we jaloers op elkaar worden, dat het de kunst is de ander niet te willen beknotten maar te onderzoeken in hoeverre jij zelf je eigen behoeften naleeft.
Steeds weer ontmoeten.
Tegenwoordig lukt het ons veel beter om elkaar de ruimte te geven. Des te leuker om elkaar dan weer te ontmoeten en te delen wat wij tegenkomen in ons groeiproces. Tja, dan komt de uitdaging om elkaar ook ook nog regelmatig te zien zònder de kinderen ;-).. Een relatie onderhouden gaat niet vanzelf. Gelukkig maar! Anders zouden we elkaar misschien teveel voor lief nemen..
Al schrijvend komen er weer wat vragen op:
– Hoe kijk jij naar relaties? Is er ruimte om ook een eigen behoefte te kunnen onderzoeken?
– In hoeverre mag iemand in huis letterlijk een eigen plek hebben, even iets voor zichzelf doen?
– Als je jaloers bent op je partner, zou het iets kunnen zijn wat jij jezelf misschien ook meer zou gunnen? Wat weerhoud je?
– Als je de ander krampachtig bij je wil houden, wat wordt dan steeds toegedekt?
Het is een hele kunst om je eigenheid genoeg ruimte te geven in een relatie, zonder het contact te verliezen. Toch geloof ik dat dit belangrijk is – dan kan er 1 + 1 = 3 ontstaan.
Hartelijke groet,
Abel Boor